Maandag 19 juli en dinsdag 20 juli 2016

Zoals beloofd toch nog een reisverslag na een dag stilte. Wat zullen jullie avonden lang en saai zijn geweest. Maar ja, we hadden natuurlijk geen stroom én geen internet en dan wordt zo'n reisverslag een beetje lastig. Maar goed, hier is ie dan toch nog.

Maandag hadden wij vanuit ons laatste hotel in Bangkok een taxi geregeld die ons 's morgens om 09:30 zou oppikken en die een afgesproken bedrag van 2000 Baht (ongeveer 52 euro) zou rekenen voor de rit van Bangkok naar Kanchanaburi (toch 134 kilometer). Toen we vanuit de kamer de lobby inkwamen om te gaan ontbijten om 08:30 uur bleek de chauffeur echter al in de lobby te zitten.Waarschijnlijk had hij a) een vervelende vrouw b) geen airco thuis of c) beiden. Maar goed, we hebben even snel wat eten naar binnen gegooid en zijn om 09:00 uur bij hem ingestapt. De rit verliep op zich redelijk voorspoedig, op files en aanverwant oponthoud na, waardoor de geschatte reistijd van 2,5 uur bij lange niet gehaald werd. De chauffeur bleek echter dol te zijn op het met een pincet uittrekken van baardharen tijdens de rit en het uitknijpen van puistjes, hetgeen Danny voorin en Claudia achterin behoorlijk misselijk maakte. Dat was dus niet zo fris. Bovendien gebruikte de man voor de puistjes beide handen, wat in het toch al chaotische Thaische verkeer niet erg prettig was. De chauffeur had al aangeboden ons halverwege de rit naar een zogenaamde 'floating markt' te brengen en daar op ons te wachten. Prima. Daar aangekomen bleek dit een bizar bedrag te kosten en konden wij naar veel afdingen voor toch nog een veel te hoog bedrag in een bootje stappen. De chauffeur bleef achter met onze rugtassen, de koffers van Claudia en Gino en eenmaal in het bootje zat ons dat toch niet lekker. Feitelijk was er niets wat de chauffeur zou kunnen weerhouden om gewoon weg te rijden, behalve dan die 2000 Baht maar ja, koffers en inhoud zijn natuurlijk vele malen meer waard. De drijvende markt was daarnaast geen drijvende markt maar vaste kramen langs de kade waar je dan langs moest varen en bijna verplicht was om wat te kopen. Met in ons achterhoofd ook nog het idee dat onze bagage mogelijk vertrokken was (say: 'Adios') was de lol er af en zijn we zo snel als mogelijk per bootje weer teruggekeerd naar het beginpunt. Daar bleken we ons gelukkig voor niets zorgen te hebben gemaakt. De chauffeur was er nog en de bagage dus ook. De reis hebben wij vervolgens voortgezet richting Kanchanaburi. Eenmaal daar aangekomen vroeg de chauffeur het adres van het hotel. Dat heb ik hem gegeven, waarna de man ging bellen met het nummer van de accommodatie. Het bleek dat ons verblijf maar liefst 70 kilometer van de binnenstad af lag, hetgeen de chauffeur niet erg blij maakte. Maar goed, deal was deal dus hij heeft ons uiteindelijk naar de ingang van het hotel gebracht, wat feitelijk een huisje aan de rand van de River Kwai bleek te zijn. Daar vertrok een longtailboat (een hele ranke boot met achterop een joekel van een vrachtwagenmotor die echt bizar snel gaan) om ons met bagage en al naar het resort te brengen. We hebben de chauffeur van de taxi 2500 Baht gegeven (je ziet het,we zijn de slechtste niet) en zijn aan boord gegaan.

Al bij de eerste bocht bleek de tocht prachtig te zijn. De River Kwai is daar heel snel stromend en loopt midden tussen hoge groene bergtoppen door. Links en rechts is alleen natuur en het is echt heel mooi. Na een aantal bochten zagen we links in het water een paar badende buffels en twee bochten later kwam het resort in het zicht. Dit bestond uit een aantal (ik denk 20) drijvende vlotten met op elk vlot 3 huisjes. Alles met elkaar verbonden met loopbruggetjes en in het midden een drijvend restaurant + bar. Overal bloemen, hangmatten en rieten dakjes en werkelijk zo verbluffend mooi. Eenmaal uitgestapt bij de aanlegplaats kregen we 2 hutjes toegewezen. Daarin stonden 2 bedden met een klamboe er omheen, er was een kleine ruimte met een toilet, een douche en wastafeltje in dezelfde ruimte en dat was het. Geen licht, geen warm water, geen stroom, geen internet, niets. Geweldig. 's avonds werden overal olielampen aangestoken en was alles zo prachtig mooi verlicht. Het was echt een stukje paradijs op aarde, zo heerlijk was het daar. Overdag hebben we ons vermaakt met de mooie natuur en om ons met een zwemvest bij het laatste vlot in het water te gooien en je dan met de stroming te laten afdrijven (dat ging nog best snel) naar de allereerste. Daar hing een rode vlag dus dat vlot moest je wel zien te pakken anders verdween je uit het zicht en was het teruglopen geblazen. Zo leuk en zo vredig en zo mooi. 's Avonds hebben we daar heerlijk gegeten en 's morgens waren we al weer vroeg wakker om de inwoners van een nabij gelegen dorpje 3 olifanten in het water naast ons te zien wassen. Heel bijzonder. Dat dorpje hebben we nog bezocht later in de ochtend en na nog een paar sessies met zwemvest van a naar b was het helaas tijd om te vertrekken. Dat wilden we eigenlijk geen van 4-en maar ja, het moest.

Eenmaal weer aan vaste wal wilden wij met de taxi (een andere, geregeld door het resort) naar de binnenstad van Kanchanaburi. Die stond inderdaad netjes te wachten maar wilde voor het ritje van 70 kilometer 1800 Baht hebben. Dat vonden wij teveel na onze rit een dag eerder van 2000 (officieel) van 134 kilometer en dit keer kwamen we er met onderhandelen niet uit. Dan moet je sterk zijn en gewoon gaan lopen met rugzakken en koffers. En een helling van 30 procent. En 55 graden in de schaduw. Afijn, we zijn zo'n 2 kilometer opgeschoten toen ons een taxibusje achterop kwam (met daarin een chauffeur die eerst bij de onderhandelingen met die ander stond) maar waarvan wij dachten dat hij ons luid lachend voorbij zou rijden (dat zou ik wel gedaan hebben). Dat deed hij niet en hij wilde ons voor 500 Baht (???) naar het centrum van Kanchanaburi rijden. Niet naar ons hotel, maar wel naar het centrum, wat natuurlijk al prima was. Inmiddels waren wij door het slepen van de bagage in die enorme hitte helemaal gesloopt en Anja moest zelfs overgeven en voelde zich echt niet lekker. Dat deed de chauffeur blijkbaar besluiten om ons toch te redden want ineens stopte hij toch zowaar voor ons hotel. Helemaal super en met de 1000 Baht die wij hem vervolgens gaven was hij op zijn beurt weer super blij. Toch gelukt. Het bleek alleen niet het goede hotel te zijn, maar met een Tuk-tuk hebben we het laatste stukje nog even gedaan en konden we een paar uurtjes bijkomen/slapen/douchen.

In de avond hebben wij een Tuk-tuk naar de markt genomen waar we heerlijk Thais gegeten hebben en en pasant ook nog de beroemde brug over de River Kwai bewonderd hebben. Overdag schijnen daar 1000-en mensen op af te komen, nu kregen we hem er gratis en in alle rust erbij. Na de markt zijn we teruggelopen naar ons hotel en inmiddels is het 00:39 uur en leg ik de laatste hand aan dit verhaal. Morgen gaan we vroeg op om richting Ayuttya te reizen, alwaar we de nachttrein zullen pakken richting Chang Mai, Chang Rai en Pai. Maar goed, dat is weer voor morgen. Dank iedereen weer voor het lezen van de blog, geniet van het weer in Nederland (wat ook lekker schijnt te zijn) en tot gauw weer!!!!