Dinsdag 26 juli 2016

Dinsdag 26 juli 2016, het schiet al op met ons deel van de vakantie. Vanmorgen opgestaan met een redelijke dikke voet die echter minder pijn deed dan gisteren. Ik kon er gewoon weer op staan (anders dan gisteravond waar Anja me onder de douche vandaan moest helpen) en dus een prima start van de dag. De eigenaar van het verblijf had keurig een taxi voor ons geregeld die ons eerst naar de beroemde 'witte tempel' (Wat Rong Khun) zou brengen en daarna naar het busstation voor ons transport terug naar Chiang Mai. De rit per taxi duurde een half uur en toen kwam de tempel in zicht.

Die hadden we echt niet willen missen!! Wat een schitterend mooi ding is dat. Het geheel is volledig wit met overal een soort van spiegeltegeltjes erin waardoor het lijkt alsof de gehele tempel van spinrag is. Daarbij heeft de bouwer, de bouw is pas in 1998 gestart en het is nog altijd niet af, een soort van parodie op de gebruikelijke tempels toegepast, waardoor ook doodskoppen, filmhelden, Star Wars personages en andere 'ongebruikelijke' zaken te zien waren. Heel bijzonder. Het was er wel ontzettend druk, maar we hebben de tempel mooi kunnen bekijken en er zo'n 43.158 foto's (ongeveer) van kunnen maken. Halverwege de tocht moesten we echter constateren dat de goede tips van Ilone, Elly en Peter tevergeefs geweest zijn: op mijn voet verscheen een mooi vuurrode 'vork' die precies de aders liet zien en dus verdacht veel op een bloedvergiftiging leek en de voet was inmiddels weer erg opgezwollen. Het leek wel een olifantspoot. Dat was niet goed natuurlijk en we hebben de taxichauffeur dus gevraagd om op weg naar het busstation eerst even langs het ziekenhuis te rijden. Dat deed hij voor een paar Baht extra. Eenmaal daar aangekomen waren we erg onder de indruk van de efficientie aldaar. Binnen 45 minuten was mijn bloeddruk opgenomen, mijn gewicht (pijnlijk: stoppen met bier drinken/veel vreten in Nederland weer), mijn temperatuur, was de diagnose gesteld, kreeg ik medicijnen en heb ik alles betaald. En dat alles in een supermooie en vriendelijke omgeving. Prima. De diagnose was overigens inderdaad bloedvergiftiging, veroorzaakt doordat mijn gestoten enkel toch restanten van vleermuispoep naar binnen heeft gekregen. Verlaat ik toch maar even mooi met een zware antibioticakuur Thailand. Maar leuk voor de blog is het wel, haha.

Na het ziekenhuis volgde een prima reis van 3 uur naar Chiang Mai, alwaar we met de tuktuk naar het verblijf zijn gereden. Dat was redelijk spartaans (althans onze kamer, die van Claudia en Gino was prima) maar het was voor ons maar voor een nachtje. Er was wel een gezellige bar bij aan het water en het eten was er lekker dus Claudia en Gino, die daar nog 6 nachten zullen blijven zitten daar prima. Er is alleen heel superslecht/geen internet dus vrees niet als jullie Gino en Claudia niet permanent online zien!! 's Avonds zijn we voor de laatste keer naar de avondmarkt geweest en na het uitwisselen van de foto's was het tijd om te gaan slapen. Morgen zullen we hartelijk en emotioneel afscheid nemen van elkaar. Wij gaan dan via Bangkok naar huis, Claudia en Gino zullen nog 6 nachten op de huidige plek zijn om daarna koers te zetten naar de eilanden in het zuiden voor snorkelen en rust na zoveel dingen gezien te hebben en onze aanwezigheid om zich heen te hebben geduld.

Het waren 3 heerlijke weken in ieder geval en met zijn 4-en waren we een superteam. De verwachtingen zijn ruimschoots overtroffen. Wat mij en Anja betreft doen we het volgende week zo weer over!!! Vanwege de gebrekkige wifi zal Claudia misschien wel/misschien niet de blog overnemen, maar dat merken jullie vanzelf. Tot morgen....