Maandag 25 juli 2016

Als het goed is missen jullie een dag. Dat klopt, maar eerlijk gezegd was de dag van gisteren, zondag de 24ste niet echt het beschrijven waard. 's morgens zijn we vanuit ons hotel in Chang Mai per tuktuk naar het busstation gereden, alwaar we een zeer comfortabele touringcar geboekt hebben die ons veilig en snel in nog geen 3 uur naar Chiang Rai heeft gebracht. Daar hebben we wederom een tuktuk genomen (het blijven geweldige dingen) naar Homestay aldaar waar we 2 nachten gaan blijven. Na het avondeten heeft de vrouw van de eigenaar ons met de auto even naar het dorp gereden waar we de nachtmarkt bezocht hebben om daarna weer met tuktuk terug te keren en lekker te gaan slapen. Zo, toch nog even kort beschreven....

Vandaag was wel weer heel speciaal. We hadden via ons verblijf een tour geboekt die ons langs een aantal bijzondere plekken zou voeren. We werden om 09:30 opgepikt door een allervriendelijkste man in zijn particuliere (grote) auto en we waren de enigen die meegingen. Heerlijk een privéchauffeur dus. Allereerst voerde de rit ons door de werkelijk prachtige natuur van Noord-Thailand naar het zogenaamde Black House. Daar heeft een rijke Thaise kunstenaar (met een Nederlandse vrouw én een Thaise vrouw) jaren een terrein laten volbouwen met 30 huizen, voor elke dag 1. Alles is zwart geschilderd en alles is ingericht met kunst, opgezette dieren, meubelen van slagtanden, schedels en aanverwante vreemde zaken. Heel bijzonder, heel mooi maar ook wel weer heel vreemd. Het geheel deed een beetje de sfeer van Anton Heijboer aan, maar dan met 2 vrouwen en nog iets vreemder.

Op weg naar de volgende stop, de Longnecks, kwam het gesprek in de auto met de gids, echt een hele aardige man, op thee en koffie en was de conclusie dat niemand van ons een theeplantage ooit van dichtbij had gezien. De chauffeur was zo vriendelijk om daar verandering in te brengen en wij hebben een half uurtje rondgelopen op een prachtige plantage. Heel bijzonder en ook heel mooi qua natuur, waar de theevelden omringt werden door ananas-planten, bananenbomen, casave, rambutans (een soort lychee), mango's etc. Super om dat eens van dichtbij te zien. Goed, we hadden de Longnecks beloofd:

Deze stam is ooit gevlucht vanuit Birma en woont nu in een soort door de overheid gefinancierd reservaat. Er zijn zo'n 300 gezinnen daar waarbij de vrouwen allemaal een hele dikke en zware spiraal om hun nek hebben die naarmate de jaren vorderen steeds zwaarder en hoger wordt. Daardoor lijken hun nekken langer te worden (vandaar de naam) maar eigenlijk worden door het gewicht de schouders naar beneden gedrukt (dat klinkt al veel minder zielig, tsja). Wel een leuk dorpje waarbij we met iedereen op de foto moesten. Aan het einde van het dorp leefde nog een andere stam die een dans voor ons deden en waar Claudia en Anja aan mee hebben gedaan. De foto daarvan staat bij de foto's maar leuker is misschien de video die daarvan gemaakt is, te vinden bij 'video' bovenaan de pagina naast 'foto's.

De volgende stop was het terrein rondom de fish-cave (een monnik liet daar ooit dode gebakken vissen weer zwemmen en sindsdien is het een heiligdom). De grot zelf was wel te bezichtigen maar door de vele regen van de laatste tijd was de weg er naartoe haast onbegaanbaar en de gids raadde het sterk af. Omdat het vandaag 34 graden met een strakke zon was hebben wij deze raad graag ter harte genomen. De andere attractie waren daar wederom de apen. Gezien mijn laatste ervaringen met de beesten zal het jullie lieve blogvriendjes en vriendinnetjes niet verbazen dat dat nu niet bepaald mijn voorkeur had, maar ze waren heel anders, heel lief en heel grappig. Prima te doen dus. Zo prima dat we er eigenlijk nog even wilde blijven, maar dat ging niet qua tijd. Door weer dus.

Naar de grens van Myanmar dit keer. Dit land (vroeger Birma) geheten ligt naast Thailand en wordt daarvan gescheiden door de Mekong rivier, dezelfde die ook door China loopt. Vanuit een tempelcomplex naast de grens konden we mooi over dat nieuwe land kijken en kregen in ieder geval een indruk. De natuur was daar ook nu weer werkelijk prachtig, het stadje wat we zagen liggen aan de andere kant leek niet veel bijzonders. Mooi waren in ieder geval de vele tempels, Boeddhabeelden en zeer levensecht nagemaakte wassen beelden van monniken.

Na de grenspost zijn we gaan eten in een restaurantje waar alle reisleiders van deze tour stopten dus het was erg druk maar goed geregeld met een Thais en westers buffet waar hele lekkere dingen wedijverden met afschuwelijke verzinsels. Maar het was eten, het zat bij de prijs in en helemaal prima verder. Ook dat is weer een extra belevenis.

De laatste stop was de zogenaamde Golden Triangle (Gouden Driehoek), genoemd naar het gebied waar vroeger de handel in opium plaatsvond. Het is feitelijk een driesprong in de grote Mekong rivier tussen Thailand, Myanmar en Laos en het uitzicht vanaf het drielandenpunt was zeer spectaculair. Het was daar goed voor te stellen hoe de handel moet hebben plaatsgevonden en wat een perfecte plaats het daar was. Aansluitend hebben we nog het opium-museum bezocht en toen ging de reis weer terug naar Chiang Rai. Een zeer lange en vermoeiende tocht (voornamelijk door de warme die ook wel weer heel lekker was) maar heel erg mooi en zeker dubbel en dwars de moeite waard.

De chauffeur heeft ons afgezet in het dorp, waar we nog wat kleine dingetjes gekocht hebben en een pizza hebben gegeten. Daarna heeft een tuktuk ons naar ons verblijf gebracht waar het nu 00:01 uur geworden is en ik de laatste hand leg aan dit verslag. [medisch nieuws] Ik heb een verschrikkelijke pijn in mijn enkel, vermoedelijk door het stoten in de grot een paar dagen geleden (peesontsteking?) dus ik hoop van harte dat dat morgen minder is. De krassen en schrammen van Anja genezen allemaal goed [einde medisch nieuws]. Tot morgen en weltruste iedereen voor straks........