Tweede dag: Hua Hin

Vanochtend om 06:45 uur ging de wekker (hoezo vakantie?) want na het ontbijt zouden we door een taxi-busje naar het vliegveld gebracht worden. Opstaan ging wel prima al bleek het in de kamer door het aanlaten van de airco meer een nachtverblijf voor pinquins was geworden dan een gemiddels Thais verblijf. Maar goed, beter te koud dan te warm zullen we maar zeggen. In 15 minuten waren we na het ontbijt met het busje op de luchthaven en hadden we de balie van de busmaatschappij snel gevonden. Gelukkig hadden we de trip vanuit Nederland al geboekt en betaald, want de ochtendritten waren afgeladen vol en anders zou de bus pas weer om 15:00 vertrekken. Nu dus niet en om 09:00 uur verlieten we vliegveld richting Hua Hin. Dat is, afhankelijk van het verkeer, een reis van 3 tot 4 uur en we kregen zeker waar voor ons geld: om 12:00 uur werden we afgezet bij het busstation aldaar, waarna we met een taxi naar het resort zijn gereden.

Nu zouden we natuurlijk kunnen vertellen hoe verschrikkelijk mooi alles daar is, met een supermooi zwembad, een prachtige zee (met zwaar eb en vloed trouwens), een werkelijk goddelijke hotelkamer met alles erop en eraan en fantastisch Thais eten maar dat doen we natuurlijk niet om iedereen die dit leest niet jaloers te maken. Dus: nee, het valt erg tegen :) De komende 6 dagen zullen we nog hier verblijven en zaterdag gaan we weer richting Bangkok om Gino & Claudia te verwelkomen. Tot die die tijd zullen we ons prima vermaken.

Qua weer is het wel raar: het is 33 graden zonder zon en je hebt het gevoel alsof je in een soort openlucht sauna zit net na een opgieting. En dan ineens gaat het 10 minuten keihard regenen met daarna weer diezelfde 33 graden waardoor alles wat nat was (onze schoenen stonden nog buiten) zo weer opdroogt. Heel bijzonder, al zou iets meer zon wel een pluspuntje zijn. Qua verkeer is het nog vreemder: voor het resort ligt een 4-baans autoweg waarover men met 5 banen rijdt. Die moet je met gevaar voor eigen leven oversteken om terecht te komen in een middenberm van 40 centimeter. En dan begint het spelletje weer opnieuw voor de tweede helft. Zebrapaden kennen ze niet dus als een soort levend 'Frogger' ren je naar de supermarkt en weer terug. Extra handicap is dat ze ook nog links rijden, heel hard en dat scooters etc. soms tegen het verkeer in rijden. Enfin, als de blog abrupt eindigt....

Na een lekkere BBQ zitten we nu heerlijk op het terras van ons huisje. Die heeft nummer 328 maar we zijn zojuist 15 minuten in de weer geweest om met de sleutel 228 te openen, wat natuurlijk niet lukte. Toen we Thaise kreten hoorden vanuit het huisje wisten we genoeg en zijn we uiteindelijk gelukkig toch in de juiste woning beland. Foto's zijn geüpload, reisverslagje geplaatst en volgens mij ben ik dan weer klaar voor vandaag. Of ik er ooit goed in wordt laat ik aan jullie over, maar het is grappig om te doen in ieder geval. Tot gauw weer!!